Thursday, December 9, 2010

मुक्तक

मुक्तक
~१~
टेकेको धर्ती जति छ,नटेकेको झन कती कती
देखेको कुरा जती छ,नदेखेको झन कती कती
जती चिट्ठी लेख्दै गयो,उती यस्तो लाग्दो रै छ -
लेखेको कथा जती छ,नलेखेको झन कती कती ।।

~२~
पराइको चुरी फुरी बढेको छ
जताततै हावा हुरी बढेको छ
जब तौल घट्दै गयो खल्तीको-
तिम्रो मेरो बिचको दुरी बढेको छ ।।

~३~
डालिको माया मार्ने चरीको कुरा नगर
कल्पनाकी सुन्दरी परीको कुरा नगर
बाढीले लतारेको,झुप्रोको याद आउछ-
भो भैगो साउने झरीको कुरा नगर ।।


~ बिस्नु प्रवा सापकोटा
दमेक,बाग्लुङ
२०६७-०४-१७

~गजल~

~गजल~
छुट्टीएर एक्लै बाँच्दा साथ दुखेको छ
बोतलको रक्सी भित्र मात दुखेको छ

राती एक्लै बिस्तारामा रुने बिधुवाको
सम्झनामा त्यही सुहागरात दुखेको छ ।

टिप्नेहरु सँगै जान्छन सजिएर फूलहरु
यता केवल डालि सँग पात दुखेको छ ।

बेइमानीले जता ततै राज गर्न थाले पछी
गल्ली माथि इमानको खात दुखेको छ ।

जती धेरै बर्सेपनि ननिभेर मनको अगो
साउनको सिमसिमे बर्षात दुखेको छ ।

~मुक्तक~

~मुक्तक~
~१~

सम्झनाको भेटी राखी रित्तो मनको भाँडामाथि
म फेरुला सास फेदिमा तिमी पुग्नु डाँडामाथि
जुन धर्तिमा तिम्रो कोमल पाउ चल्मलाउछ
फूलै फूल होस् जतततै मै हिंडुला काँडामाथि ।।

~२~

औंसिको रात आकाशमा जुन आए जस्तै भयो
चिनी राखी तरकारीमा नुन आए जस्तै भयो
आनायसै तिमी आउँदा गोधुलिमा मेरो सामु
भुइँ ढलेको मुढोलाई मनसुन आए जस्तै भयो

~३~

न त सुगम छौ तिमी
न त दुर्गम् छौ तिमी
र पनि यस्तो लाग्छ-
साह्रै अनुपम छौ तिमी ।।

~मुक्तक~

~मुक्तक~
~फूलको बारेमा~
~क~
आजभोली फूलहरु आँफै ससस्त्र छन्
फूलका सनातन आस्थानै अस्त्र छन्
फूलको बस्त्रमा काँडाको खेती गर्नेहरु
गल्ली चोक चोकमा यत्रतत्र सर्बत्र छन् ।।
~ख~

ढुंगै ढुङ्गाको शहरमा गएपनि
लाटो बुङ्गाको शहरमा गएपनि
आफ्नो दुख्ख आफैसँग हुँदो रैछ -
फूलको थुङ्गाको शहरमा गएपनि ।।

~पहिलो डेटिङ प्यारको~
~क~

मैले छुँदा तिमी लज्जावती झैँ झस्केकी थियौ
सामु पुग्दा तिमी रक्तिम गुराँस मस्केकी थियौ
त्यो दिन मैले बिसाएथें गुलाबी सवाल प्यारका
तिमीले पनि खुबै रुमानी जवाफ पस्केकी थियौ ।।

Thursday, May 6, 2010

~ फेसबूक आइ-डी ~

~ फेसबूक आइ-डी ~
लघु कथा

~ फेसबूक आइ-डी ~

जुन दिन उसले आफ्नो फेसबूकमा आइ.डि खोली उ कुनै नुतन आलो काँचो लेखकको कृति प्रसिद्ध प्रकाशनले छापिदिए जत्तिकै खुशी थीइ । किनकि उसलाई आफ्ना सिर्जनाहरु प्रस्तुत गर्ने मन्च भेटें जस्तो लागेको थियो ।

उ राम्रो कबिता लेख्थी । उसका कथाहरु पनि उस्तै राम्रा थिए तर उसको असली चिनारी त गीतकार थियो । साह्रै राम्रा गीतहरु रचना गर्थी उ । तर उसका गीतहरु केबल सिरानी अग्लो बनाउने बस्तुहरु बाहेक केही हुनसकेका थिएनन किनकी न उसले कुनै संगीतकारलाई चिनेकी थिइ, न कुनै साहित्तिक पत्रीकाको सम्पादकलाई ।

फेसबूकमा उसका सयौं साथीहरु भए । ति मध्ये एक लोकप्रिय गायक पनि थियो ।
एक दिन उसले आफ्नो फेसबूक नोटमा एक गीत गायकको नाममा ट्याग गरी ।
उसले प्रतिकृया लेख्यो "मलाई तपाईंको गीत साह्रै मनपर्यो मेरो आगामी एल्बममा म यो गीत गाउछु अनुमती छ?"
उसले गर्व साथ लेखिदीइ "छ।"
एक नयाँ गीतकारको लागि यो भन्दा बढी खुशीको खबर के हुन सक्थ्यो र ।
उसले गायकको फेसबूक इन बक्समा चिट्ठीहरु पठाइरही ।
उसले पठाएको हर चिठ्ठीको जवाफ दिन्थ्यो गायक पनि ।
गायकको नयाँ गीती एल्बम बजारमा आउने बेला नजिकिदै थियो।
उ आफ्नो गीतको काल्पनिक संगीत गुनगुनाउनामा ब्यस्त थीइ । अफ्ना चिनेजानेका सबैलाइ आफ्नो गीत बजारमा आउन लागेको प्रचार गरेकी थीइ ।
एक दिन कान्तिपुर दैनिकमा गायकको अन्तर्वाता छापियो । उसले पत्रीका किन्दा बित्तिकै अन्तर्वातामा नजर डुलाई । उसलाई लागेको थियो-"कतै मेरो बारेमा पनि बोलेको छ की?"
तर अन्तर्वाता नसक्दै ऊ छाँगाबाट खसे जस्तो बनी ।
गायकले अन्तर्वातामा भनेको थियो-"मेरो कुनै फेसबूक आइ.डि छैन । कुनै फटाहाले मेरो नाममा आइ.डि खोलेर मेरो बदनाम गरिरहेको छ । "

Saturday, May 1, 2010

गीत

गीत
उदास थियो घरको दैलो रुँदै थियो खरको छाना
तिमीलाई नै सोध्दै थिए गाँउघरका सबैजना ।।

बाटुलीले भन्दै थिइन्, सम्झि रुन्छु अधेंरीमा
हाँसो छैन हाँसो जस्तो, पानी छैन पधेंरीमा
माईला बाजे भन्दै थिए, गाँउ छैन गाँउ जस्तो
माझी बिना भूमरीमा तैरीएको नाउ जस्तो


चौतारीले भन्दै थियो झार पलायो काख माथि
छाँया बस्ने कोहि छैन,टाढा भयो हितको साथी
गोरेटोले भन्दै थियो, छाती माथि लेउ लाग्यो
पाराई आँउछ परेड खेल्दै आफ्नो भन्ने छेउ लाग्यो ।।

मुक्तक

मुक्तक
~1~
आकाशमाथि विश्वास गर दर्किनेछ कुनै दिन
त्यो बगेकै खोला होस् फर्किनेछ कुनै दिन
उल्टो-सुल्टो सुल्टो-उल्टो हुनेछ अवश्य
झुपडीसंग महल थर्किनेछ छ कुनै दिन ।।

~2~
सारा ग्रन्थहरुको सार नपढेसम्म
साहसी पाइलाहरु अधि नबढेसम्म
आँफूभित्रैको मान्छे जगाउन गाह्रो रैछ-
आँफूबिरुद्ध आफैं युद्ध नलडेसम्म ।।

~3~
कहिलै पनि नजितेको बाजी हूँ म
कहिलै काजी हुन नसकेको पाजी हूँ म
भुमरीमा डुङगा छ। भेलबीच साउनको–
एक्लै किनारामा उभिएको माझी हुँ म ।।

~4~
हिंड्दा-हिंड्दै बाटो भासियो कि कसो ?
शरीरभरि एजेरु टाँसियो कि कसो ?
धेरै भयो आँउछु भनी झुक्याएको तिम्ले-
साँच्चै गाँउको चोखो माया मासियो कि कसो ?

हावाले नै शीतलता दिन्छ, हावाले नै उडाउँछ पनि
पानीलेनै तिर्खा मेट्छ पानीलेनै फेरि बगाउँछ पनि
उज्याला अँध्यारा पाटाहरु कस्का हुदैनन् र माईली–
आगोले नै न्यानो दिन्छ फेरि आगोले नै डढाउछ पनि ।।

~6~
'बिनाबर्सात नै बाढी आयो' भन्यौ तिमीले
पिच रोडबीचमै झाडी आयो भन्यौ तिमीले
कनिकुथी लेखेको एउटा मुक्तक सुनाउँ भनेको
छेउ नपुग्दै साला गफाडी आयो भन्यौ तिमीले ।।